Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Watch and read about We'll meet again
ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΣΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ/BEHAVE YOURSELF
σκηνοθεσία Αγγελική Χατζή
ερμηνεύουν οι Έυα Καλομοίρη, Νικόλας Φραγκιουδάκης
σκηνικά Γιάννης Αρβανίτης
μουσική επιλογή/εκφώνηση Νικόλας Αρνής, Αγγελική Χατζή
στο χώρο της Κεραμεικού 28
Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9
Μάρτιος-Απρίλιος 2010
τιμή εισητηρίου 10/ φοιτητικό 5
κρατήσεις θέσεων στο frowntails@gmail.com
ερμηνεύουν οι Έυα Καλομοίρη, Νικόλας Φραγκιουδάκης
σκηνικά Γιάννης Αρβανίτης
μουσική επιλογή/εκφώνηση Νικόλας Αρνής, Αγγελική Χατζή
στο χώρο της Κεραμεικού 28
Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 9
Μάρτιος-Απρίλιος 2010
τιμή εισητηρίου 10/ φοιτητικό 5
κρατήσεις θέσεων στο frowntails@gmail.com
Η παράσταση είναι εξέλιξη των παραστάσεων Luke/Molly και Luke/Eva που παρουσιάστηκαν στο Chisenhale Dance Space στο Λονδίνο και στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων αντίστοιχα.
Το κοινό καλείται να εισχωρήσει και να περιπλανηθεί στον «προσωπικό» χώρο των 2 performers, οι οποίοι σταδιακά αποκαλύπτουν μια κάπως ασυνήθιστη, μη συμβατική συμπεριφορά.
Μετατρέποντας καθημερινές ασχολίες σε χορευτικές φράσεις, παρουσιάζουν μια διαφορετική άποψη για το πώς μπορεί να είναι η καθημερινότητα.
Η ροή της παράστασης διακόπτεται από στιγμές αυθορμητισμού στην επικοινωνία μεταξύ των performers.
Αυτό που ερευνούμε είναι η έννοια συμπεριφορά και η μεταφορά των καθημερινών κοινωνικών συναναστροφών στο χώρο και χρόνο της παράστασης: πώς μια «αληθινή» στιγμή μπορεί να διακόψει και να ταρακουνήσει τη δομημένη παράσταση.
Κάθε παράσταση είναι μια νέα ρωγμή και ένα νέο βήμα στην εξέλιξη της σχέσης των performers μεταξύ τους και με τους θεατές.
Οι performers έχουν την τάση να μετατρέπουν την πραγματικότητα σε ένα σουρεαλιστικό κόσμο· μεσω της έκπληξης και του απρόβλεπτου η παράσταση οδηγείται κάθε φορά στην διαταραχή της τάξης, στην αποδόμηση.
The uniqueness of the event, when experienced by people, possesses the notion of now, and is unrepeatable even if it is repeated.
This is a series of only onces which are always unique in their repetition
Deconstruction theories reject established pairs such as form and function, signifier and signified as well as the ideas of unity, certainty, and that of an identifiable language.
Deconstruction defies the rules of homogeneity and hierarchy, the unified structure or any kind of conceptual unity, the familiarity and comfort, the cause and effect relationships, the relationship of signifier and signified, the context, the absolute truth, the meaning. Instead it proposes heterogeneity, fragmentation, madness and playfulness. It has no meaning.
The idea of improvisation, of a not fixed relationship with what we experience is related to spontaneity, the ability to let one self in the excitement and the surprise. This pleasure of the lived experience is addressed to each person individually and its importance lies to the fact that it is exactly the same for everyone.
The ideas of meaning, structure and origin are being questioned in favor of the provisional, the unexpected and the differences. In any system of signs, thus, in any experience the notion of pre-existence, of an absolute identity or a structure through which signs are identified or acquire meaning is rejected over the possibility of differences.
No comments:
Post a Comment